а́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Вымаўляць у ненаціскных складах замест гукаў «о», «э» гук «а».
а́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Вымаўляць у ненаціскных складах замест гукаў «о», «э» гук «а».
акачане́лы, ‑ая, ‑ае.
Які астыў, змёрз на холадзе; адубелы.
акачане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Астыць, змерзнуць; адубець.
а́каючы, ‑ая, ‑ае.
Якому ўласціва аканне.
акая́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы.
2.
аквала́нг, ‑а,
Апарат для дыхання пад вадою.
[Ад лац. aqua — вада і англ. lung — лёгкае.]
аквалангі́ст, ‑а,
Плывец, які карыстаецца аквалангам.
аквалангі́стка, ‑і,
аквамары́н, ‑у,
Каштоўны камень сінявата-зялёнай або блакітнай афарбоўкі, разнавіднасць берылу.
[Ад лац. aqua marina — марская вада.]
аквамары́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да аквамарыну.
2. Колеру аквамарыну.