Verbum

мары́льня, ‑і, ж.

Тое, што і марылка (у 1 знач.).

мары́льшчык, ‑а, м.

1. Чалавек, які займаецца марэннем насякомых, мышэй і пад.

2. Рабочы, які займаецца марэннем драўніны.

мары́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да марыльшчык.

мары́на, ‑ы, ж.

Карціна, на якой адлюстраваны марскі краявід.

[Іт. marina ад лац. marinus — марскі.]

марынава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. марынаваць.

марынава́ны і марыно́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад марынаваць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны марынаваннем. Марынаваныя грыбы.

марынава́цца, ‑нуецца; незак.

Зал. да марынаваць.

марынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Кансерваваць, прыгатоўваць харчовыя прадукты ў марынадзе. Марынаваць рыбу. Марынаваць грыбы.

2. перан., каго. Разм. Знарок затрымліваць каго‑н. у адным якім‑н. стане, званні. [Нэля:] — Мужа цэлы год .. марынавалі ў Азове — выкарыстоўвалі на самых звычайных работах на промыслах. Лупсякоў. // што. Знарок затрымліваць рашэнне, выкананне чаго‑н. [Шылаў:] Цяпер я ведаю, чаму ты заказ мой марынуеш. Крапіва.

марына́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Вадкасць з воцатам, рознымі вострымі прыправамі і соллю, якой заліваюць прадукты для кансервавання.

2. звычайна мн. (марына́ды, ‑аў). Замарынаваныя прадукты.

[Фр. marinade.]

марына́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марынаду. Марынадны смак.