Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноуыьэюя
бгдзйлмнпртўхцш

цэра, ✂, ж. (уст.).

Высушаны грыб, які запальваецца ад іскры пры высяканні агню.

|| прым. цэравы, ✂.

цэрбер, ✂, м. (кніжн.).

  1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: люты трохгаловы сабака са змяіным хвастом, які ахоўваў уваход у пекла.

  2. перан. Злосны, пільны вартавы, які жорстка абмяжоўвае чыю-н. свабоду.

    • Бязлітасны цэнзурны ц.

цэрэбральны, ✂, (спец.).

  1. Звязаны з мозгам і яго дзейнасцю; мазгавы.

  2. Які ўтвараецца пры загібе кончыка языка к цвёрдаму паднябенню (пра зычныя гукі).