Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноуыьэюя
бгдзйлмнпртўхцш

цэзар, ✂, м.

  1. Тытул старажытных і візантыйскіх імператараў; кесар.

  2. Манарх, уладар (уст.).

цэзура, ✂, ж. (спец.).

  1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

    • Вялікая ц.
    • Малая ц.

  2. У музычным выкананні: кароткая паўза паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

    • Ладавая ц.

|| прым. цэзурны, ✂.