Verbum

цаца, ✂, ж. (разм.).

1. Рэч, якая служыць для забаўляння дзяцей; цацка.

2. Пра спакойнае, паслухмянае дзіця.

   • Ц.-хлопчык, слухае маму.

3. Пра таго, хто важнічае, мае вялікія прэтэнзіі (неадабр.).

   • О, гэта добрая ц.!

◊

• Цаца-цаца, ды ў кішэнь (разм.) — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое.

цацанка, ✂, ж.:

• абяцанка — цацанка, а дурню радасць (прыказка; разм.) — перасцерагае, каб заўчасна не радаваліся, бо абяцанага можна тры гады чакаць.

цацарка, ✂, ж.

Птушка атрада курыных.

|| прым. цацарчын, ✂.

цацачнік, ✂, м.

Майстар, які вырабляе цацкі.

|| ж. цацачніца, ✂.

|| прым. цацачніцкі, ✂.

цацка, ✂, ж.

1. Прадмет, прызначаны для гульні, аздобы, упрыгожання.

   • Магазін дзіцячых цацак.
   • Ёлачныя цацкі.

2. Што-н. вельмі прыгожае, цікава аздобленае.

   • Не кватэра, а ц.

3. перан. Той, кім распараджаюцца па ўласнаму жаданню, хто служыць каму-н. для пацех.

   • Быць цацкай у чужых руках.

4. Аб тым, што з’яўляецца прадметам клопату, непрыемнасці (разм.).

   • Параніў руку — зрабіў сабе цацку.

|| памянш. цацачка, ✂.

|| прым. цацачны, ✂.

• Ц. магазін.

цацкацца, ✂; незак. (разм. неадабр.).

1. Гуляць з кім-, чым-н.; забаўляцца.

2. перан. Займацца якой-н. клапатной справай, важдацца з кім-, чым-н.

   • Хопіць ц. з гультаём.