Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэя-’
аеёіоруыя

змылак, ✂, м.

Астатак ад куска мыла, якім карысталіся.

змыцца, ✂; зак.

  1. (1 і 2 ас. не ўжыв. ). Ад мыцця сысці, знікнуць.

    • Плямы змыліся.

  2. перан. Пайсці адкуль-н., знікнуць (разм.).

    • З. з заняткаў.

|| незак. змывацца, ✂.

змыць, ✂; зак.

  1. Мыццём ліквідаваць, зняць.

    • З. з сябе пот.
    • З. сваю віну (перан.).

  2. Знесці (вадой, цячэннем).

    • Вада змыла бярвенне.

|| незак. змываць, ✂.

|| наз. змыў, ✂.

змычка, ✂, ж.

  1. Месца, дзе што-н. змыкаецца, злучаецца (спец.).

    • На змычцы скляпення.

  2. перан., Саюз, яднанне.

    • З. горада з вёскай.