Verbum

вучань, ✂, м.

1. Той, хто вучыцца ў школе ці ў прафесійна-тэхнічным вучылішчы.

   • В. сярэдняй школы.
   • В. рамеснага вучылішча.

2. Той, хто вучыцца чаму-н. у каго-н.

   • В. шаўца.
   • В. слесара.

3. Паслядоўнік чыйго-н. вучэння (да 2 знач.); той, хто вывучыў што-н. пад кіраўніцтвам каго-н.

   • В. славутага савецкага генетыка Вавілава.
   • Дастойны в. свайго настаўніка.

|| ж. вучаніца, ✂.

|| прым. вучнёўскі, ✂.

вучнёўскі, ✂.

1. гл. вучань.

2. перан. Несамастойны, без творчай думкі.

   • В. артыкул.

вучнёўства, ✂, н.

Прабыванне ў становішчы вучня (у 1 і 2 знач.).

• Гады вучнёўства.

вучонасць, ✂, ж.

Валоданне вялікімі ведамі; высокая адукаванасць.

• Вызначацца сваёй вучонасцю.

вучоны, ✂.

1. Вывучаны, навучаны чаму-н.

   • Не вучы вучонага (прыказка).
   • В. мядзведзь (дрэсіраваны).

2. Высокаадукаваны, які многа ведае ў галіне якой-н. навукі.

   • В. чалавек.
   • В. садавод.

3. Які мае адносіны да навукі, навуковы.

   • Вучонае званне.
   • Вучоная ступень.

4. наз. вучоны. Спецыяліст у якой-н. галіне навукі.

   • Выдатны в.

вучылішча, ✂, н.

Назва некаторых ніжэйшых і сярэдніх спецыяльных, а таксама некаторых вышэйшых навучальных устаноў.

• Прафесійна-тэхнічнае в.
• Медыцынскае в.
• Вышэйшае тэхнічнае в.

|| прым. вучылішчны, ✂.

вучыцца, ✂; незак.

1. Засвойваць якія-н. веды, навыкі, звычкі.

   • В. грамаце.
   • В. майстэрству.
   • В. быць самастойным.

2. Атрымліваць адукацыю, спецыяльнасць.

   • В. ў школе.
   • В. на настаўніка.
   • В. за слесара.

|| зак. вывучыцца, ✂.

|| наз. вучоба, ✂ і вучэнне, ✂.

• Гады школьнай вучобы або школьнага вучэння.
• Палітычная вучоба.
• Быць на вучобе.
• Паслаць на вучобу каго-н.

вучыць, ✂; незак.

1. каго чаму і з інф. Перадаваць каму-н. якія-н. веды, навыкі, звычкі.

   • В. англійскай мове.
   • В. сына плаваць. В. гаспадарыць.

2. перан., каго чаму і з інф. Настаўляць чаму-н., пабуджаць да чаго-н.

   • В. паважаць старэйшых.
   • В. дзяцей толькі добраму.

3. з дадан. сказам. Абгрунтоўваць, развіваць якую-н. тэорыю, думку, погляд.

   • Тэорыя вучыць, што свядомасць чалавека ёсць прадукт яго грамадскага жыцця.

4. Займаючыся, засвойваць, запамінаць.

   • В. урок.
   • В. верш.
   • В. ролю.

5. Караць, біць (разм.).

   • Мала вас вучылі дубцом!

|| зак. вывучыць, ✂ і навучыць, ✂.

|| наз. вывучка, ✂.

• Аддаць на вывучку.

|| наз. навучанне, ✂.

• Усеагульнае абавязковае навучанне.

|| наз. вучэнне, ✂.

вучэбны, ✂.

1. Які мае адносіны да вучобы, навучання.

   • В. год.
   • В. працэс.
   • В. дапаможнік.
   • В. патрон (у адрозненне ад баявога).

2. Такі, дзе ажыццяўляецца падрыхтоўка, трэніроўка для якога-н. роду службы.

   • Вучэбнае судна.
   • В. збор.

вучэнне, ✂, н.

1. гл. вучыць і вучыцца.

2. Сукупнасць тэарэтычных палажэнняў аб якой-н. галіне ведаў, сістэма поглядаў на што-н.

   • В. аб прыродзе.