вучыцца, ​; незак.

  1. Засвойваць якія-н. веды, навыкі, звычкі.

    • В. грамаце.
    • В. майстэрству.
    • В. быць самастойным.
  2. Атрымліваць адукацыю, спецыяльнасць.

    • В. ў школе.
    • В. на настаўніка.
    • В. за слесара.

|| зак. вывучыцца, ✂.

|| наз. вучоба, ✂ і вучэнне, ✂.

  • Гады школьнай вучобы або школьнага вучэння.
  • Палітычная вучоба.
  • Быць на вучобе.
  • Паслаць на вучобу каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)