вучань назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто вучыцца ў школе ці ў прафесійна-тэхнічным вучылішчы.

    • В. сярэдняй школы.
    • В. рамеснага вучылішча.
  2. Той, хто вучыцца чаму-н. у каго-н.

    • В. шаўца.
    • В. слесара.
  3. Паслядоўнік чыйго-н. вучэння (да 2 знач.); той, хто вывучыў што-н. пад кіраўніцтвам каго-н.

    • В. славутага савецкага генетыка Вавілава.
    • Дастойны в. свайго настаўніка.

|| жаночы род: вучаніца.

|| прыметнік: вучнёўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)