вучань назоўнік | мужчынскі род
-
Той, хто вучыцца ў школе ці ў прафесійна-тэхнічным вучылішчы.
- В. сярэдняй школы.
- В. рамеснага вучылішча.
-
Той, хто вучыцца чаму-н. у каго-н.
- В. шаўца.
- В. слесара.
-
Паслядоўнік чыйго-н. вучэння (да 2 знач.); той, хто вывучыў што-н. пад кіраўніцтвам каго-н.
- В. славутага савецкага генетыка Вавілава.
- Дастойны в. свайго настаўніка.
|| жаночы род: вучаніца.
|| прыметнік: вучнёўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)