Verbum

рытм, ✂, м.

1. Раўнамернае чаргаванне якіх-н. элементаў (гукавых, рухальных).

   • Музычны р.
   • Р. верша.
   • Р. рухаў.
   • Танцавальныя рытмы.
   • Сардэчны р.

2. перан. Наладжаны ход чаго-н., размеранасць у праходжанні чаго-н.

   • Р. жыцця.
   • Рабочы р.

|| прым. рытмічны, ✂ і рытмавы, ✂.

рытмізаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Зрабіць (рабіць) рытмічным.

• Рытмізаваныя рухі.

|| наз. рытмізацыя, ✂.

рытмічны, ✂.

1. гл. рытм.

2. Падпарадкаваны рытму (у 1 знач.), які раўнамерна чаргуецца.

   • Рытмічныя рухі.
   • Рытмічная гімнастыка.

3. перан. Раўнамерны, зладжаны.

   • Рытмічная праца заводаў.

|| наз. рытмічнасць, ✂.

рыторыка, ✂, ж.

1. Тэорыя аратарскага мастацтва.

2. Напышлівая і беззмястоўная гаворка.

   • Голая р.

|| прым. рытарычны, ✂.

• Рытарычнае пытанне (прыём аратарскай мовы — сцвярджэнне ў форме пытання).

рытуал, ✂, м. (кніжн.).

1. Парадак абрадавых дзеянняў.

   • Р. пахавання.

2. Тое, што і цырымонія.

   • Воінскія рытуалы.

|| прым. рытуальны, ✂.

рыф​¹, ✂, м.

Шэраг падводных або выступаючых з вады скалістых узвышэнняў марскога дна.

• Каралавыя рыфы.

|| прым. рыфавы, ✂.

рыф​², ✂, м. (спец.).

Адтуліна або пятля на парусе, у якія прасоўваецца завязка для сцягвання яго.

• Брыць рыфы (змяншаць плошчу паруса пры моцным ветры).

|| прым. рыфавы, ✂.

рыфленне, ✂, н. (спец.).

Апрацоўка паверхні для надання ёй шурпатасці — нанясенне вузкіх вострых паглыбленняў (рыфляў).

рыфлены, ✂, (спец.).

Пра паверхню: нягладкі, з правільнымі радамі паглыбленняў і выступаў.

• Рыфленае жалеза.
• Рыфленыя падэшвы.

рыфма, ✂, ж.

Сугучнасць канцоў вершаваных радкоў.

• Мужчынская р. (з націскам на апошнім складзе вершаванага радка).
• Жаночая р. (з націскам на перадапошнім складзе вершаванага радка).
• Гаварыць у рыфму.

|| прым. рыфменны, ✂.