Verbum

рытар, ✂, м.

У Старажытнай Грэцыі і Рыме: прамоўца, а таксама настаўнік красамоўства.

|| прым. рытарскі, ✂.

• Рытарскае мастацтва.

рытарычны, ✂.

1. гл. рыторыка.

2. Напышлівы, упрыгожаны словамі (кніжн.).

   • Р. стыль.

|| наз. рытарычнасць, ✂.

рытм, ✂, м.

1. Раўнамернае чаргаванне якіх-н. элементаў (гукавых, рухальных).

   • Музычны р.
   • Р. верша.
   • Р. рухаў.
   • Танцавальныя рытмы.
   • Сардэчны р.

2. перан. Наладжаны ход чаго-н., размеранасць у праходжанні чаго-н.

   • Р. жыцця.
   • Рабочы р.

|| прым. рытмічны, ✂ і рытмавы, ✂.

рытмізаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Зрабіць (рабіць) рытмічным.

• Рытмізаваныя рухі.

|| наз. рытмізацыя, ✂.

рытмічны, ✂.

1. гл. рытм.

2. Падпарадкаваны рытму (у 1 знач.), які раўнамерна чаргуецца.

   • Рытмічныя рухі.
   • Рытмічная гімнастыка.

3. перан. Раўнамерны, зладжаны.

   • Рытмічная праца заводаў.

|| наз. рытмічнасць, ✂.

рыторыка, ✂, ж.

1. Тэорыя аратарскага мастацтва.

2. Напышлівая і беззмястоўная гаворка.

   • Голая р.

|| прым. рытарычны, ✂.

• Рытарычнае пытанне (прыём аратарскай мовы — сцвярджэнне ў форме пытання).

рытуал, ✂, м. (кніжн.).

1. Парадак абрадавых дзеянняў.

   • Р. пахавання.

2. Тое, што і цырымонія.

   • Воінскія рытуалы.

|| прым. рытуальны, ✂.