Verbum

рык, ✂, м.

Моцны працяглы роў (хатніх жывёл); дзікі роў, злоснае рыканне (лясных жывёл).

• Р. каровы.
• Ільвіны р.

рыкаць, ✂; незак.

1. Пра хатніх і дзікіх жывёл: утвараць рык.

   • Рыкае карова.
   • Рыкаў леапард.

2. перан. Крычаць, гаварыць груба, раздражнёна і адрывіста (разм.).

   • Р. на падначаленых.

|| аднакр. рыкнуць, ✂.

|| наз. рыканне, ✂.

рыкашэт, ✂, м.

Палёт цвёрдага цела пад вуглом пасля ўдару аб якую-н. паверхню.

• Куля адскочыла рыкашэтам.

|| прым. рыкашэтны, ✂.

рыкша, ✂, м.

У краінах Паўднёва-Усходняй Азіі: чалавек, які, запрогшыся ў лёгкую двухколавую каляску, перавозіць седакоў і грузы.