Verbum

драцца, ✂; незак.

1. Наносіць каму-н. драпіны кіпцюрамі.

   • Мама, Наташка дзярэцца.

2. Мець уласцівасць драпаць адзін аднаго.

   • Каты дзяруцца.

3. Раздзірацца на кавалкі, шматкі.

   • Папера лёгка дзярэцца.

4. Станавіцца непрыгодным.

   • Па такой дарозе абутак хутка дзярэцца.

5. Знімацца, адставаць ад драўніны.

   • Дзяры лыка пакуль дзярэцца (прыказка).

драць, ✂; незак.

1. Раздзіраць на часткі, на шматкі.

   • Д. паперу.

2. Зношваць (адзенне, абутак) да дзірак.

   • Д. вопратку.

3. Аддзяляць, знімаць.

   • Д. скуру з авечкі.
   • Д. лыка.

4. Выдзіраць з карэннем, адрываць.

   • Д. мох.

5. Драпаць, (аб прыладах, інструментах).

   • Брытва дзярэ.
   • Сухая лыжка рот дзярэ (прыказка). б, каго (што). Забіваць, разрываць каго-н. (аб драпежніках).
   • Каршун дзярэ кураня.

6. Раздражняць, выклікаць непрыемнае адчуванне (разм.).

   • Перац дзярэ горла.

7. Раздрабняць таркай.

   • Д. бульбу.

8. Ачышчаць зерне ад шалупіння, рабіць з зерня крупы.

9. Дорага прасіць, браць за што-н. (разм.).

◊

• Драць горла (глотку) (разм. груб.) — моцна гаварыць, крычаць, спяваць.

• Драць казлы (разм.) — ванітаваць.

• Драць нос (разм. неадабр.) — задавацца, трымаць сябе высакамерна.

|| зак. задраць, ✂, задзерці, ✂, садраць, ✂ і здзерці, ✂.

драцянік, ✂, м.

Назва лічынкі жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і дзікарослых раслін.

• Д. жыве ў глебе.

драч, ✂, м.

Невялікая лугавая птушка з скрыпучым, прарэзлівым крыкам; дзяркач.

• У траве гучна адазваўся д.

драчонік, ✂, м.

Тое, што і дранік.