драць, ; незак.

  1. Раздзіраць на часткі, на шматкі.

    • Д. паперу.
  2. Зношваць (адзенне, абутак) да дзірак.

    • Д. вопратку.
  3. Аддзяляць, знімаць.

    • Д. скуру з авечкі.
    • Д. лыка.
  4. Выдзіраць з карэннем, адрываць.

    • Д. мох.
  5. Драпаць, (аб прыладах, інструментах).

    • Брытва дзярэ.
    • Сухая лыжка рот дзярэ (прыказка). б, каго (што). Забіваць, разрываць каго-н. (аб драпежніках).
    • Каршун дзярэ кураня.
  6. Раздражняць, выклікаць непрыемнае адчуванне (разм.).

    • Перац дзярэ горла.
  7. Раздрабняць таркай.

    • Д. бульбу.
  8. Ачышчаць зерне ад шалупіння, рабіць з зерня крупы.

  9. Дорага прасіць, браць за што-н. (разм.).

  • Драць горла (глотку) (разм. груб.) — моцна гаварыць, крычаць, спяваць.

  • Драць казлы (разм.) — ванітаваць.

  • Драць нос (разм. неадабр.) — задавацца, трымаць сябе высакамерна.

|| зак. задраць, , задзерці, , садраць, і здзерці, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)