Verbum

здрада, ✂, ж.

1. Здрадніцтва інтарэсам радзімы, пераход на бок ворага.

   • З. радзіме.

2. Парушэнне вернасці каму-, чаму-н.

   • З. сябру.
   • З. ідэалам.

здрадзіць, ✂; зак.

1. Перайсці на бок ворага, прадаць.

   • З. радзіме.

2. Парушыць вернасць.

   • З. сябру.
   • З. сабе (зрабіць што-н. насуперак сваім перакананням).

3. перан., каму. Перастаць служыць; аслабець (пра сілы, здольнасці, пачуццёвыя ўспрыманні).

   • Памяць здрадзіла ёй.
   • Сілы здрадзілі спартсмену.

|| незак. здраджваць, ✂.

здрадлівы, ✂.

1. Які можа здрадзіць, прадажны.

   • З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе здраду, з’яўляецца здрадай.

   • З. учынак.

3. перан. Падманлівы, каварны, які ўтойвае ў сабе што-н. непрыемнае.

   • Здрадлівая ўсмешка.
   • З. лёд.

|| наз. здрадлівасць, ✂.

здраднік, ✂, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

• З. народа.

|| ж. здрадніца, ✂.

|| прым. здрадніцкі, ✂.

здрадніцтва, ✂, н.

Паводзіны, учынкі здрадніка.

здранцвелы, ✂.

Які страціў адчувальнасць, гібкасць, адзеравянелы.

• Здранцвелыя ад холаду пальцы.
• Быць у здранцвелым стане (таксама перан.).

|| наз. здранцвеласць, ✂.

здраўніца, ✂, ж.

Агульная назва санаторыяў, дамоў адпачынку.

• Дзіцячая з.

здрахлелы, ✂.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы.

• З. чалавек.
• Здрахлелая хата.

здружыцца, ✂; зак.

Зблізіцца, пасябраваць.

|| незак. здружвацца, ✂.

здружыць, ✂; зак.

Звязаць дружбай, зблізіць.

• Іх здружыла праца.

|| незак. здружваць, ✂.