Verbum

вокладка, ✂, ж.

1. Цвёрдая, звычайна з кардону папка, у якую ўстаўлена кніга.

   • Каленкоравая в.

2. Папяровая абгортка кнігі, сшытка.

|| прым. вокладачны, ✂.

• В. кардон.

воклік, ✂, м.

Выгук, словы, якімі аклікаюць.

• Радасны в.

вокліч, ✂, м.

1. Слова ці выгук, вымаўленыя з моцным пачуццём.

2. Тое, што і воклік.

   • З лесу даносіўся в.: — Сяргей!

вокрык, ✂, м.

Рэзкі гучны вокліч з загадам, пагрозай.

вол, ✂, м.

Кастрыраваны бык, якога скарыстоўваюць на сельскагаспадарчых работах.

• Працуе як чорны в. (перан. вельмі многа, без стомы).

|| прым. валовы, ✂.

• Валовая скура.

волава, ✂, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

|| прым. алавяны, ✂.

волак, ✂, м.

Участак паміж дзвюма суднаходнымі рэкамі, цераз які ў даўнія часы перацягвалі волакам судна для працягу шляху.

волакам, прысл.

Цягнучы, валочачы па зямлі.

• Цягнуць лодку в.

волас, ✂, м.

1. Рагавое ніткападобнае ўтварэнне на скуры чалавека і жывёл (мн. ўжыв. таксама для абазначэння расліннасці ў чалавека).

   • Вырваць сівы в.
   • Кучаравыя валасы.
   • Схапіцца за валасы (перан. пра адлюстраванне жаху, крайняга здзіўлення і пад.).
   • Валасы рваць на сабе (надта злаваць, крыўдаваць на сябе).
   • Да сівых валасоў (да старасці).
   • В. у в. (вельмі падобныя).
   • І на в. не заснуў (ніколькі не заснуў).

2. зб. Расліннасць на целе жывёлы (ужыв. для розных тэхнічных мэт).

   • Конскі в.

|| памянш. валасок, ✂.

|| прым. валасяны, ✂.

• Валасяное покрыва.
• В. матрац.

воласць, ✂, ж.

1. У Старажытнай Русі: мясцовасць, падпарадкаваная адной уладзе.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка, падраздзяленне ўезда ў сельскай мясцовасці Расіі і ў СССР да раяніравання.

|| прым. валасны, ✂.