Verbum

нязгасны, ✂, ж. (высок.).

1. Такі, што гарыць увесь час.

   • Нязгаснае святло зор.

2. перан. Які не траціць з часам сваёй сілы; неаслабны.

   • Нязгасныя моц славы.

|| наз. нязгаснасць, ✂.

нязгода, ✂, ж.

1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах.

   • Выказаць рашучую нязгоду з таварышам.

2. Разлад, сварка.

   • Н. ў сям’і.

3. Адмоўны адказ на што-н.

   • Яе зацятае маўчанне ўсе разумелі як нязгоду.

нязграбны, ✂.

1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.

   • Н. хлопец.

2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.

   • Н. мужчына.

3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).

   • Цацка мела н. выгляд.

|| наз. нязграбнасць, ✂.

няздара, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Бездар, пазбаўлены здольнасцей да чаго-н.; няўмека.

• Пра сапраўднага майстра ніхто не скажа — н.

няздатны, ✂.

Які не мае адпаведнай здольнасці да чаго-н.

• Н. да музыкі.

|| наз. няздатнасць, ✂.

нязломны, ✂, ж. (высок.).

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

   • Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

   • Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязломнасць, ✂.

нязменны, ✂.

1. Такі, які не змяняецца, не можа быць зменены; пастаянны.

   • Нязменныя прынцыпы.

2. Заўсёдны, звычайны для каго-, чаго-н.; заўсёды аднолькавы.

   • Н. капялюш.

3. Такі, якога не зменьваюць.

   • Н. старшыня.

4. У граматыцы: часціны мовы, якія не маюць форм скланення і спражэння.

|| наз. нязменнасць, ✂.

нязмерны, ✂.

1. Вельмі вялікі, які не паддаецца вымярэнню; неабдымны.

   • Нязмерная прастора.

2. перан. Незвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

   • Нязмернае гора.

|| наз. нязмернасць, ✂.

нязнайка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Пра чалавека, які мала ведае або нічога не ведае.

нязнаны, ✂ (разм.).

1. Не бачаны раней, невядомы; нявывучаны.

   • Н. край.
   • Вывучыць нязнанае (наз.).

2. Такі, якога не давялося перажыць, зведаць; нязведаны.

   • Нязнанае пачуццё.

|| наз. нязнанасць, ✂.