Verbum

нядужаць, ✂; незак.

Недамагаць, хварэць.

нядужы, ✂.

Слабы фізічна; хваравіты.

• Н. дзядок сядзеў на прызбе.

|| наз. нядужасць, ✂.

нядужыцца, ✂; безас.; незак.

Нездаровіцца.

• Апошнія гады старому нядужылася.

няёмкі, ✂.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

   • Няёмкая поза.
   • Н. шлем.
   • Няёмка (безас. у знач. вык.) сядзець.

2. перан. Непрыемны, цяжкі.

   • Трапіць у няёмкае становішча.

3. перан. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай.

   • П’яны не саромеўся і дазваляў сабе няёмкія выразы.

|| наз. няёмкасць, ✂.

нязбытны, ✂.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

   • Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

   • Н. сум.
   • Нязбытная туга.

|| наз. нязбытнасць, ✂.

нязваны, ✂.

Які з’явіўся куды-н. без запрашэння.

• Н. госць.

нязведаны, ✂.

Які не даследавалі, не вывучылі раней; зусім незнаёмы.

• Н. край.
• Нязведанае пачуццё.

|| наз. нязведанасць, ✂.

нязвычны, ✂ і нязвыклы, ✂.

1. Не такі, як усе, як ва ўсіх; асаблівы.

   • Н. чалавек.
   • І твар у яго н., нейкі трохвугольны.

2. Такі, да якога не прывыклі, які з’яўляецца новым для каго-н.

   • Нязвычныя абставіны.

3. Такі, які не мае прывычкі, навыку ў чым-н.

   • Кузня для яго была нязвычнай справай.

|| наз. нязвычнасць, ✂ і нязвыкласць, ✂.

нязвязны, ✂.

Пазбаўлены лагічнай сувязі, паслядоўнасці.

• Н. тэкст.

|| наз. нязвязнасць, ✂.

нязгаслы, ✂ (разм.).

Тое, што і нязгасны.

|| наз. нязгасласць, ✂.