Verbum

халадзіна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і халадэча.

• На дварэ х.

халадзіць, ✂; незак.

1. Рабіць халодным, ахалоджваць, астуджваць.

   • Раса халодзіць ногі.

2. Выклікаць адчуванне холаду.

   • Вецер дзьмуў у спіну і прыемна халадзіў.
   • Страх халадзіў кроў у жылах (перан.).

|| наз. халаджэнне, ✂.

халадзішча, ✂, м.

Вельмі моцны холад.

халаднаваты, ✂.

1. Умерана халодны.

   • Халаднаватае надвор’е.

2. перан. Раўнадушны, бясстрасны.

   • Халаднаватыя адносіны.

|| наз. халаднаватасць, ✂.

халаднець, ✂; незак.

1. Станавіцца халодным, халаднейшым.

   • Бліжэй к вечару паветра халаднела.
   • Рукі пачынаюць х.

2. перан. Траціць душэўную цеплыню, станавіцца абыякавым.

   • Дружба астывала, халаднела.

|| зак. пахаладнець, ✂.

халаднік, ✂, м.

Халодная страва з бацвіння і шчаўя, запраўленая пакрышаным агурком, цыбуляй, яйцом і смятанай.

|| прым. халадніковы, ✂.

халадок, ✂, м.

1. Цяністае месца, цянёк.

   • Сядзець у халадку.

2. Свежае халаднаватае паветра.

   • Павеяла халадком.

3. Час сутак, калі ўжо спала або яшчэ не наступіла спёка.

   • Халадком добра касіць.

4. перан. Стрыманасць, раўнадушнасць у адносінах да каго-, чаго-н.

   • У. голасе яго адчуваўся х.

халадэча, ✂, ж.

Моцны холад.

• На дварэ х., не вытрымаць.

халаміда, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і хламіда.

халасты​¹ ✂ прым.

1. Нежанаты.

   • Х. мужчына.

2. Уласцівы нежанатаму чалавеку.

   • Халастое жыццё.

3. Які складаецца з халасцякоў.

   • Халастая кампанія.