Verbum

часціца, ✂, ж.

1. У граматыцы: службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.

2. Элементарная частка ў складзе якога-н. рэчыва (спец.).

часціць, ✂; незак. (разм.).

Вельмі часта (часцей, чым трэба) выконваць якія-н. дзеянні, рухі і пад.

часць, ✂, ж.

1. Доля, пай, частка, якія належаць каму-н.

   • Трэцюю ч. зямлі бацька адпісаў малодшаму сыну.

2. Асобная самастойная вайсковая адзінка.

   • Камандзір танкавай часці.

3. Галіна якой-н. дзейнасці; спецыяльнасць (разм.).

   • Пайсці па фінансавай часці.
   • Гэта не па маёй часці.

часцяком, прысл. (разм.).

Даволі часта.

• Ён ч. бывае ў нас.