Verbum

няўстойка, ✂, ж.

Штраф за невыкананне адным з дагаворных бакоў узятых абавязацельстваў.

• Заплаціць няўстойку.

няўстойлівы, ✂.

1. Хісткі; пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры.

   • Н. памост.

2. перан. Які часта мяняецца, непастаянны.

   • Няўстойлівае надвор’е.

3. перан. Які лёгка паддаецца розным уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях.

|| наз. няўстойлівасць, ✂.

няўтольны, ✂ (кніжн.).

Такі, што нельга здаволіць, наталіць.

• Н. голад.
• Няўтольная смага.

|| наз. няўтольнасць, ✂.

няўхільны, ✂ (кніжн.).

1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.

   • Н. рост вытворчасці.

2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.

   • Н. закон.

3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.

   • Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.

|| наз. няўхільнасць, ✂.

няўцешны, ✂.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць.

   • Няўцешная маці.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.).

   • Няўцешнае гора.

3. Які не прыносіць суцяшэння, несуцяшальны.

   • Няўцешныя весткі.

|| наз. няўцешнасць, ✂.

няўцям, безас. у знач. вык. (разм.).

Незразумела; не прыйшло ў галаву.

• А мне і н. запытаць.

няўцямны, ✂ (разм.).

1. Такі, што цяжка зразумець, усвядоміць; незразумелы.

   • Здарылася нешта няўцямнае.

2. Які выяўляе неразуменне чаго-н. або адсутнасць думак аб чым-н.

   • Н. погляд.

|| наз. няўцямнасць, ✂.

няўчасны, ✂.

1. Які наступіў вельмі рана; заўчасны.

   • Няўчасная смерць.

2. Які адбываецца ў непадыходзячы момант.

   • Н. сум.

|| наз. няўчаснасць, ✂.