Verbum

самнамбула, ✂, ж.

Хворы на самнамбулізм.

самнамбулізм, ✂, м. (спец.).

Расстройства свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні, лунацізм.

|| прым. самнамбулічны, ✂.

самота, ✂, ж.

1. Адзінота, знаходжанне ў адзіноцтве.

   • Застацца ў самоце.

2. Стан, самаадчуванне самотнага; смутак, туга.

самотнік, ✂, м.

1. Манах, пустэльнік, які жыве ў скіце (уст.).

2. перан. Чалавек, які пазбягае людзей, вядзе адасобленае жыццё.

|| ж. самотніца, ✂.

|| прым. самотніцкі, ✂.

самотнічаць, ✂; незак. (разм.).

Жыць на адзіноце, быць самотным.

самотны, ✂.

1. Які жыве ў адзіноце, адасоблена.

   • Самотнае жыццё.

2. Сумны, журботны.

   • Самотныя вочы.

|| наз. самотнасць, ✂.

• С. лягла на душу.

самохаць, прысл. (разм.).

Па сваёй ахвоце, па ўласнаму жаданню.

• С. паехаць на ўборку бульбы.

самум, ✂, м.

Сухі, гарачы вецер пустынь, што налятае шквалам і ўтварае пясчаныя буры.

|| прым. самумны, ✂.

самурай, ✂, м.

1. Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя ў Японіі.

2. мн. Наогул пра японскіх мілітарыстаў (разм.).

|| прым. самурайскі, ✂.

самшыт, ✂, м.

Невялікае вечназялёнае дрэва з вельмі цвёрдай і цяжкай драўнінай.

• Каўказскі с.

|| прым. самшытавы, ✂.