Verbum

сват, ✂, м.

1. Той, хто сватае каго-н. каму-н.

   • Сустракаць сватоў.

2. Бацька мужа ў адносінах да жончыных ці бацька жонкі ў адносінах да мужавых бацькоў.

   • Ні сват ні брат (ніякая не радня).

|| ж. свацця, ✂.

сватацца, ✂; незак.

Прасіць згоды на шлюб.

• С. да дзяўчыны з суседняга сяла.

|| зак. пасватацца, ✂.

|| наз. сватанне, ✂ і сватаўство, ✂.

сватаць, ✂; незак.

1. Прапаноўваць каго-н. у мужы ці ў жонкі.

   • Сваталі яму многа дзяўчат.

2. Прасіць згоды на шлюб з кім-н. (у жанчыны або ў яе радні).

   • С. дачку суседа.

3. Настойліва прапаноўваць (заняць якую-н. пасаду, выступіць у каго-н. або выкарыстаць, назначыць у якасці каго-н. і пад.; разм.).

   • С. у кіраўнікі.

|| зак. пасватаць, ✂, сасватаць, ✂ і усватаць, ✂.

|| наз. сватанне, ✂ і сватаўство, ✂.

свацця, ✂, ж.

1. Жанчына, якая сватала нявесту жаніху ці жаніха нявесце.

2. Маці мужа ў адносінах да жанчыны ці маці жонкі ў адносінах да мужавых бацькоў.

◊

• Пераезная свацця (разм.) — чалавек, які часта мяняе месца свайго знаходжання дзе-н.

сваявольнічаць, ✂; незак.

Тое, што і свавольнічаць.

|| наз. сваявольнічанне, ✂.

сваяк, ✂, м.

Той, хто знаходзіцца ў сваяцтве з кім-н.

• С. па маме.
• Далёкі с.

|| ж. сваячка, ✂.

сваяўство, ✂, н. (разм.).

Адносіны паміж людзьмі, якія ўзнікаюць са шлюбнага саюза аднаго са сваякоў (адносіны паміж мужам і кроўнымі сваякамі жонкі, а таксама паміж сваякамі мужа і жонкі).

• Быць у сваяўстве з кім-н.
• С. зрабілася відам роднасці, сваяцтва.

сваяцкі, ✂.

1. Заснаваны на сваяцтве, які мае адносіны да сваяцтва.

   • Сваяцкія адносіны.

2. Блізкі па агульнасці паходжання.

3. Уласцівы сваякам, блізкім людзям; сардэчны, цёплы.

   • С. прыём гасцей.

|| наз. сваяцкасць, ✂.

сваяцтва, ✂, н.

1. Сувязь паміж людзьмі, заснаваная на паходжанні адной асобы да другой (прамая роднасць), або розных асоб ад агульнага продка, а таксама на шлюбных сямейных адносінах.

   • Дальняе с.
   • С. па бацькавай лініі.

2. зб. Родныя, сваякі; радня.

   • На вяселле з’ехалася ўсё с.