Verbum

дзірваністы, ✂.

Густа парослы каранямі травяністых раслін.

• Дзірваністая зямля.

|| наз. дзірваністасць, ✂.

дзірка, ✂, ж.

1. Невялікая дзіра.

   • Зацыраваць дзіркі ў шкарпэтках.
   • Пракруціць дзірку ў дошцы.

2. Пра глухі, далёкі населены пункт (разм.).

3. мн., перан. Тое, што патрабуе выдаткаў.

   • У гаспадарцы многа дзірак.

◊

• Патрэбна як у мосце дзірка (разм. іран.) — пра што-н. непатрэбнае.

• Дзірка на дзірцы (разм.) — зусім падраны.

• Дзірка ад абаранка (разм.) — нічога, пустое месца.

|| памянш. дзірачка, ✂.

дзіркакол, ✂, м. (разм.).

Канцылярская прылада для прабівання круглых дзірак у паперы.

дзіўны, ✂.

1. Які выклікае здзіўленне, нябачаны.

   • Малому прысніўся д. сон.
   • Дзіўна (прысл.) паводзіць сябе.

2. Цудоўны, чароўны.

   • Чуецца дзіўная музыка.
   • Дзіўная купальская ноч.

◊

• Дзіва дзіўнае — вялікае дзіва.

• Дзіўная рэч — прыгожая (каштоўная).

|| наз. дзіўнасць, ✂.

дзіця, ✂ і дзіцё, ✂, н.

1. Зусім маленькі хлопчык або дзяўчынка.

   • Дзеці дашкольнага ўзросту.
   • Д. не заплача — матка не здагадаецца (з нар.).
   • Яшчэ зусім д.

2. перан., чаго. Пра чалавека, які набыў яркія рысы свайго асяроддзя і часу.

   • Д. свайго веку.
   • Д. вуліцы.
   • Д. прыроды (чалавек, не крануты гарадской культурай).

|| памянш. дзіцятка, ✂.

дзіцяня, ✂ і дзіцянё, ✂, н.

Тое, што і дзіця (дзіцё).

дзіцячы, ✂.

1. гл. дзеці і дзяцінства.

2. перан. Неўласцівы даросламу, нясталы.

   • Вырас, а розум д.
   • Дзіцячыя разважанні.

дзічка, ✂, ж.

1. Дзікае, непрышчэпленае пладовае дрэва.

2. Плод дзікага дрэва.

   • Дзічкі смачныя тады, калі ўлежацца.

|| прым. дзічкавы, ✂.

дзічына, ✂, ж.

1. зб. Дзікія звяры і птушкі як прадмет палявання.

   • Лясная дз.

2. Мяса дзікіх жывёл і птушак, якое ідзе ў ежу.

   • Насмажыць дзічыны.

дзічыха, ✂, ж. (разм.).

Самка дзікага кабана, дзіка.