дзіўны, ​✂.

  1. Які выклікае здзіўленне, нябачаны.

    • Малому прысніўся д. сон.
    • Дзіўна (прысл.) паводзіць сябе.

  2. Цудоўны, чароўны.

    • Чуецца дзіўная музыка.
    • Дзіўная купальская ноч.

◊

  • Дзіва дзіўнае — вялікае дзіва.
  • Дзіўная рэч — прыгожая (каштоўная).

|| наз. дзіўнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)