Verbum

студэнт, ✂, м.

Навучэнец вышэйшай навучальнай установы.

|| ж. студэнтка, ✂.

|| прым. студэнцкі, ✂.

студэнцтва, ✂, н.

1. зб. Студэнты.

   • Беларускае с.

2. Перыяд вучобы ў вышэйшай навучальнай установе.

   • Гады с.

стузацца, ✂; зак.

Стаміцца, змарыцца ў якіх-н. клопатах, справах.

• С. на пагрузцы.

стузаць, ✂; зак.

1. Затузаць, зацягаць.

   • С. каня.

2. перан. Давесці да хворага стану, змучыць.

   • Хвароба стузала чалавека.

стук​¹, ✂, м.

Адрывісты гук, шум ад удару, ад падзення цвёрдых прадметаў.

• С. сякеры аб бервяно.
• С. у акно.
• Увайсці са стукам (пастукаўшы ў дзверы).
• Слухаць с. сэрца.

стук​², у знач. вык.

Ужыв. паводле знач. дзеясл. стукаць — стукнуць.

• У дзверы с. палкай.
• Стук-стук-стук! (гукаперайманне кароткіх паслядоўных удараў).

стукат, ✂, м.

Моцны бесперапынны стук.

• На таку с. ад малатарні.

стукатаць, ✂; незак. (разм.).

Ствараць стукат.

• Стукочуць па бруку калёсы.

стукатня, ✂ і стуканіна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і стукат.

стукацца, ✂; незак.

1. гл. стукнуцца.

2. Стукаючы (у дзверы, акно), прасіць дазволу ўвайсці куды-н.

   • С. ў пакой.
   • С. ў дзверы кабінетаў (таксама перан. дабівацца чаго-н. просьбамі).
   • У сэрца стукаецца любоў (прыходзіць).

|| зак. пастукацца, ✂.