Verbum

павераны, ✂, м. (кніжн.).

Асоба, афіцыйна ўпаўнаважаная дзейнічаць ад чыйго-н. імя.

• П. ў справах (дыпламатычны прадстаўнік, ніжэйшы на ранг за пасла ці пасланніка).
• Прысяжны п. (у царскай Расіі: адвакат).

павер’е, ✂, н.

Паданне, заснаванае на забабонах.

• Народныя павер’і.

паверка, ✂, ж.

Пераклічка, якая робіцца для праверкі наяўнасці людзей.

• Ранішняя п. салдат.

паверсе, прысл.

1. Па верхняй частцы, верхам.

   • Пажар ішоў п.

2. Зверху, паверх чаго-н.

   • Падперазаўся п. вузенькай папружкай.

паверх​¹, ✂, м.

Частка будынка, у якой памяшканні знаходзяцца на адным узроўні.

• Жыць на пятым паверсе.
• Падвальны п.

паверх​², прыназ.

1. Ужыв. пры абазначэнні паверхні, вышэй якой або на некаторай адлегласці ад якой што-н. размяшчаецца ці адбываецца.

   • Глядзець п. акуляраў.

2. На паверхні чаго-н.

   • Прылегчы на ложак п. коўдры.

паверхневы, ✂.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

• П. слой глебы.
• Паверхневае дыханне (неглыбокае).

паверхня, ✂, ж.

1. Вонкавы бок чаго-н.

   • П. металу.
   • Слізгаць па паверхні чаго-н. (таксама перан. не паглыбляцца ў сутнасць чаго-н., абмяжоўвацца знешнім бокам з’яў).
   • Ляжаць на паверхні (перан. пра што-н. яснае, відавочнае).

2. У матэматыцы: мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або іншага цела.

паверыць, ✂; зак.

1. каму-чаму і ў каго-што. Прыняць на веру што-н., стаць перакананым у кім-, чым-н.

   • П. у свае сілы.
   • П. у перамогу.
   • Паверце, ён не памыляецца тут.
   • Мы ў яго паверылі.

2. Прыняць за праўду што-н., чые-н. словы.

   • П. чуткам.

павестка, ✂, ж.

1. Пісьмовае афіцыйнае паведамленне з выклікам, запрашэннем куды-н.

   • П. ў міліцыю.
   • П. на сход.

2. Кола пытанняў, якія павінны быць абмеркаваны на пасяджэнні.

   • П. сходу.

○

• Павестка дня — тое, што і павестка (у 2 знач.).