Verbum

паверхня, ​^✂, ж.

1. Вонкавы бок чаго-н.

   • П. металу.
   • Слізгаць па паверхні чаго-н. (таксама перан. не паглыбляцца ў сутнасць чаго-н., абмяжоўвацца знешнім бокам з’яў).
   • Ляжаць на паверхні (перан. пра што-н. яснае, відавочнае).

2. У матэматыцы: мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або іншага цела.