паверыць, ✂; зак.

  1. каму-чаму і ў каго-што. Прыняць на веру што-н., стаць перакананым у кім-, чым-н.

    • П. у свае сілы.
    • П. у перамогу.
    • Паверце, ён не памыляецца тут.
    • Мы ў яго паверылі.

  2. Прыняць за праўду што-н., чые-н. словы.

    • П. чуткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)