Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

чалавекалюбства, , н. (кніжн.).

Любоў да людзей; гуманнасць.

чалавеканенавіснік, , м.

Той, хто ненавідзіць людзей, чалавецтва.

|| ж. чалавеканенавісніца, .

чалавеканенавісніцтва, , н. (кніжн.).

Нянавісць да людзей, да чалавецтва.

|| прым. чалавеканенавісніцкі, .

чалавекападобны, .

Падобны на чалавека.

  • Чалавекападобныя малпы — назва сямейства малпаў, да якіх адносяцца гарылы, арангутан, шымпанзэ і гібон.

чалавека-гадзіна, , ж.

Адзінка ўліку рабочага часу, якая вымяраецца колькасцю працы, выкананай адным чалавекам за адну рабочую гадзіну.

чалавека-дзень, , м.

Адзінка ўліку рабочага часу, якая вымяраецца колькасцю працы, выкананай адным чалавекам за рабочы дзень.

чалавецтва, , н.

Людзі планеты, чалавечы род; чалавечае грамадства.

чалавеча, , м. (разм.).

Ужыв. як ветлівы зварот да незнаёмага мужчыны.

  • Адкуль ты, чалавеча?

чалавечны, .

Дастойны чалавека, уважлівы, чулы, душэўны; гуманны.

  • Чалавечныя адносіны да людзей.
  • Ён паступіў чалавечна (прысл.) ў гэтай сітуацыі.

|| наз. чалавечнасць, .

чалавечы, .

  1. гл. чалавек.

  2. Тое, што і чалавечны.

    • Чалавечыя адносіны.
    • Паступіць па-чалавечы (прысл.).