Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

нядобры, .

  1. Які непрыязна настроены да людзей, злосны.

    • Н. чалавек.
    • Нядобрая ўсмешка.
  2. Непрыемны, кепскі.

    • Нядобрыя весці.
    • Пачуць сэрцам нядобрае (наз.).
  3. Дрэнны, заганны ў маральным плане.

    • Нядобрая рыса характару.
  4. Варты дрэннай ацэнкі; не такі, якім павінен быць.

    • Н. тавар.

нядоімка, , ж. (уст.).

Частка падатку, збору, не ўнесеная плацельшчыкам у тэрмін.

  • Плаціць нядоімку.

|| прым. нядоімкавы, .

нядошлы, (разм.).

Слабы, худы.

  • Н. конь.

|| наз. нядошласць, .

нядужаць, ; незак.

Недамагаць, хварэць.

нядужы, .

Слабы фізічна; хваравіты.

  • Н. дзядок сядзеў на прызбе.

|| наз. нядужасць, .

нядужыцца, ; безас.; незак.

Нездаровіцца.

  • Апошнія гады старому нядужылася.