Verbum

спатнець, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і спацець.

спатрэбіцца, ✂; зак.

Стаць патрэбным, неабходным.

• Часопісы яшчэ спатрэбяцца, асабліва сучасныя.

спатрэбіць, ✂; зак.

Выкарыстаць на што-н.

• С. цукар на варэнне.

спатыкацца, ✂; незак.

1. гл. спатыкнуцца.

2. Ісці няспрытна, няўпэўнена ступаючы.

   • Хто сядзіць — не спатыкаецца, хто маўчыць — не памыляецца (з нар.).

спатыкач, ✂, м.

Гарэлка або спірт, настоеныя на мускатным арэху і прыправах.

• Спіртным ён не захапляўся, але чарачку спатыкача любіў цяпнуць.

|| прым. спатыкачны, ✂.

спатыкнуцца, ✂; зак.

1. Зачапіўшыся за што-н. на бягу ці ідучы, страціць раўнавагу.

   • С. аб камень.

2. перан. Спыніць якое-н. дзеянне, перастаць рабіць што-н., натрапіўшы на перашкоды, цяжкасці (разм.).

   • Толькі б не с., чытаючы верш па памяці.

3. перан. Зрабіць памылку ў жыцці (разм.).

   • Быў выпадак, і я спатыкнуўся.

спаўзці, ✂; зак.

1. Спусціцца паўзком або цяжка, павольна злезці адкуль-н.

   • С. з гары ўніз.
   • С. са стога.

2. Паволі, паступова ссунуцца, саслізнуць, зрушыцца з месца (аб прадметах).

   • Павязка спаўзла з калена.

3. Аддаліцца паўзком, сысці куды-н.

   • Чарапаха некуды спаўзла з агарода.

4. перан. Паступова адыходзячы ад правільных пазіцый, стаць на заганны шлях.

   • С. да фармалізму ў аналізе (неадабр.).

|| незак. спаўзаць, ✂.

|| наз. спаўзанне, ✂.

спаўзціся, ✂; зак.

Паўзучы, сабрацца ў адно месца.

• Мурашкі спаўзліся да пня.

|| незак. спаўзацца, ✂.

|| наз. спаўзанне, ✂.

спаўна, прысл.

Поўнасцю, цалкам.

• Атрымаць разлік с.

спахапіцца, ✂; зак.

1. Раптоўна заўважыць памылку, недагляд, успомніць пра што-н. забытае.

   • Спахапілася, што не ўсё дапісала ў анкеце.

2. Схамянуцца, падхапіцца.

   • Спахапілася тады, як сын выйшаў за дзверы.

|| незак. спахапляцца, ✂ і спахоплівацца, ✂.