Verbum

няўроблены, ✂.

Які ніколі або даўно не ўрабляўся (пра зямлю, глебу і пад.).

• Яго больш за ўсё хвалявала няўробленая зямля.

|| наз. няўробленасць, ✂.

няўрод, ✂, м. (разм.).

Дрэнны, нізкі ўраджай; недарод.

• У гэтым годзе н. і неўмалот.

няўрокам, прысл.

Выпадкова, нечакана.

• Калі я засну н., разбудзі.

◊

• Няўрокам кажучы — каб не сурочыць.

няўрочны, ✂.

Пра час: не прызначаны, не вызначаны, не абумоўлены.

• Прыйсці ў н. час.

|| наз. няўрочнасць, ✂.

няўрымслівы, ✂.

1. Які не можа супакоіцца, суняцца; непаседлівы.

   • Няўрымслівая натура.

2. Рухавы, шумлівы, нецярплівы. Самыя наравістыя, няўрымслівыя коні ў яго руках станавіліся рахманыя.

|| наз. няўрымслівасць, ✂.

няўстойка, ✂, ж.

Штраф за невыкананне адным з дагаворных бакоў узятых абавязацельстваў.

• Заплаціць няўстойку.

няўстойлівы, ✂.

1. Хісткі; пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры.

   • Н. памост.

2. перан. Які часта мяняецца, непастаянны.

   • Няўстойлівае надвор’е.

3. перан. Які лёгка паддаецца розным уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях.

|| наз. няўстойлівасць, ✂.

няўтольны, ✂ (кніжн.).

Такі, што нельга здаволіць, наталіць.

• Н. голад.
• Няўтольная смага.

|| наз. няўтольнасць, ✂.

няўхільны, ✂ (кніжн.).

1. Які не мае адхіленняў ад чаго-н.; пастаянны.

   • Н. рост вытворчасці.

2. Такі, што нельга парушыць, які не падлягае адвольнаму змяненню; абавязковы.

   • Н. закон.

3. Непазбежны, які вынікае з абставін; немінучы.

   • Над кожным злачынцам звісае няўхільная кара.

|| наз. няўхільнасць, ✂.

няўцешны, ✂.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць.

   • Няўцешная маці.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.).

   • Няўцешнае гора.

3. Які не прыносіць суцяшэння, несуцяшальны.

   • Няўцешныя весткі.

|| наз. няўцешнасць, ✂.