Verbum

скрынка, ✂, ж.

Ёмістасць звычайна чатырохвугольнай формы для захоўвання, укладвання чаго-н.

• С. для цвікоў.
• Паштовая с.
• Снарадная с.

|| памянш. скрыначка, ✂.

|| прым. скрыначны, ✂.

скрыня, ✂, ж.

1. Драўляная чатырохвугольная пасудзіна для ссыпання ці складвання чаго-н.

   • С. для ячменю.

2. Прадаўгаватая пасудзіна для перавозкі і трымання сельскагаспадарчых прадуктаў (бульбы, морквы і пад.).

   • Ссыпаць бульбу ў скрыню.

3. Тое, што і куфар.

|| прым. скрыневы, ✂.

• Скрыневае века.

скрып, ✂, м.

Рэзкі гук, што ўзнікае пры трэнні.

• С. дзвярэй.

◊

• За адным скрыпам (разм.) — за адным заходам.

• Са скрыпам (разм.) — нехаця ці з цяжкасцю (рабіць што-н.).

• Са скрыпам атрымаў дазвол на паездку.

скрыпаць, ✂; незак.

Тое, што і скрыпець.

• С. дзвярыма.

|| наз. скрыпанне, ✂.

скрыпач, ✂, м.

Музыкант, які іграе на скрыпцы.

|| ж. скрыпачка, ✂.

скрыпень, ✂, м.

Высокая травяністая расліна з мяцёлкай пурпурна-ружовых або белых кветак і пушыстым насеннем.

|| прым. скрыпнёвы, ✂.

• Сямейства скрыпнёвых (наз.).

скрыпець, ✂; незак.

1. Утвараць скрыпучыя гукі.

   • Завесы ў дзвярах скрыпяць.
   • Скрыпіць снег пад нагамі.

2. Гаварыць скрыпучым голасам.

   • Не гаворыць, а скрыпіць.

3. перан. Жыць абы-як, з цяжкасцю падтрымліваючы свае сілы (разм.).

   • Скрыплю яшчэ трошкі.

|| аднакр. скрыпнуць, ✂.

|| наз. скрыпенне, ✂.

скрыпка, ✂, ж.

Чатырохструнны смычковы музычны інструмент высокага тэмбру.

• Сола на скрыпцы.
• Першая с. (вядучая скрыпка ў аркестры, а таксама перан. пра чалавека, якому належыць галоўная, уплывовая роля ў чым-н.).

|| прым. скрыпічны, ✂.

• С. клас.

○

• Скрыпічны ключ (спец.) — знак на нотным радку, які ўстанаўлівае вышыню і назву высокага гуку.

скрыпучы, ✂.

Які вылучаецца скрыпам.

• С. снег.
• Скрыпучае акно.
• С. голас (перан. рэзкі, падобны на скрып).

|| наз. скрыпучасць, ✂.

скрытнічаць, ✂; незак. (разм.).

Быць скрытным, паводзіць сябе скрытна.