скрып, , м.

Рэзкі гук, што ўзнікае пры трэнні.

  • С. дзвярэй.

  • За адным скрыпам (разм.) — за адным заходам.

  • Са скрыпам (разм.) — нехаця ці з цяжкасцю (рабіць што-н.).

    • Са скрыпам атрымаў дазвол на паездку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)