Verbum

скрыпка, ✂, ж.

Чатырохструнны смычковы музычны інструмент высокага тэмбру.

• Сола на скрыпцы.
• Першая с. (вядучая скрыпка ў аркестры, а таксама перан. пра чалавека, якому належыць галоўная, уплывовая роля ў чым-н.).

|| прым. скрыпічны, ✂.

• С. клас.

○

• Скрыпічны ключ (спец.) — знак на нотным радку, які ўстанаўлівае вышыню і назву высокага гуку.