Verbum

віртуозны, ✂.

Уласцівы віртуозу, тэхнічна дасканалы.

• Віртуознае выкананне.

|| наз. віртуознасць, ✂.

вірус, ✂, м.

Найдрабнейшая няклетачная часціца, што размнажаецца ў жывых клетках і выклікае заразнае захворванне.

• В. шаленства.
• В. індывідуалізму (перан.).

|| прым. вірусны, ✂.

• В. грып.

вірусалогія, ✂, ж.

Раздзел мікрабіялогіі, які вывучае вірусы.

|| прым. вірусалагічны, ✂.

вірысты, ✂.

У якім многа віроў.

• Вірыстая рака.

|| наз. вірыстасць, ✂.

вірыцца, ✂; незак.

1. Круціцца, утвараць віры (пра ваду).

   • Вада вірылася вакол вярбы.

2. перан. Паяўляцца ў вялікай колькасці, бесперапыннай чарадой.

   • Думкі вірацца ў галаве.

вірыць, ✂; незак.

Тое, што і віраваць.

вісельнік, ✂, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

◊

• Гумар вісельніка — вельмі змрочны гумар.

вісельня, ✂, ж.

Два слупы (або слуп) з перакладзінай — прыстасаванне дня пакарання смерцю праз павешанне, шыбеніца.

|| прым. вісельны, ✂.

вісець, ✂; незак.

1. Будучы прымацаваным да чаго-н., знаходзіцца ў вертыкальным становішчы без апоры.

   • Люстра вісіць над сталом.
   • Аб’ява вісіць на дзвярах.
   • Капялюш вісіць на вешалцы.
   • Самалёты вісяць над полем бою (перан. лятаюць, кружачыся).
   • Сукенка з аднаго боку вісіць (спадае, не аблягае фігуру).
   • В. у паветры (перан. знаходзіцца ў няпэўным становішчы).
   • В. на тэлефоне (перан. часта і доўга гаварыць па тэлефоне; разм.).

2. Выдавацца, выступаць уперад якой-н. сваёй часткай, навісаць.

   • Скала вісела над дарогай.
   • Бяда вісела над галавой (перан.).

◊

• Вісець над каркам (разм.) — дакучаць каму-н.

• Вісець на валаску (разм.) — знаходзіцца ў небяспечным становішчы.

• Вісець на карку (разм. неадабр.) — быць на ўтрыманні ў каго-н.

віск, ✂, м.

Высокі пранізлівы крык, а таксама падобны гук, утвораны якім-н. прадметам.

• В. парасяці.
• В. пілы.