Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёіоуыэя’
бвгдёжзклнрстхцчшя

вібратар, ✂, м.

Частка прыбора, апарата, у якім могуць узбуджацца рытмічныя ваганні.

|| прым. вібратарны, ✂.

вібрацыя, ✂, ж. (кніжн.).

  1. Вагальны рух пругкага цела, дрыжанне.

  2. Ваганне вышыні току якога-н. гуку.

|| прым. вібрацыйны, ✂.