Verbum

вісельнік, ✂, м.

Чалавек, павешаны на вісельні.

◊

• Гумар вісельніка — вельмі змрочны гумар.

вісельня, ✂, ж.

Два слупы (або слуп) з перакладзінай — прыстасаванне дня пакарання смерцю праз павешанне, шыбеніца.

|| прым. вісельны, ✂.

вісець, ✂; незак.

1. Будучы прымацаваным да чаго-н., знаходзіцца ў вертыкальным становішчы без апоры.

   • Люстра вісіць над сталом.
   • Аб’ява вісіць на дзвярах.
   • Капялюш вісіць на вешалцы.
   • Самалёты вісяць над полем бою (перан. лятаюць, кружачыся).
   • Сукенка з аднаго боку вісіць (спадае, не аблягае фігуру).
   • В. у паветры (перан. знаходзіцца ў няпэўным становішчы).
   • В. на тэлефоне (перан. часта і доўга гаварыць па тэлефоне; разм.).

2. Выдавацца, выступаць уперад якой-н. сваёй часткай, навісаць.

   • Скала вісела над дарогай.
   • Бяда вісела над галавой (перан.).

◊

• Вісець над каркам (разм.) — дакучаць каму-н.

• Вісець на валаску (разм.) — знаходзіцца ў небяспечным становішчы.

• Вісець на карку (разм. неадабр.) — быць на ўтрыманні ў каго-н.

віск, ✂, м.

Высокі пранізлівы крык, а таксама падобны гук, утвораны якім-н. прадметам.

• В. парасяці.
• В. пілы.

віскат, ✂, м. (разм.).

Тое, што і віск.

віскатаць, ✂; незак. (разм.).

Пранізліва крычаць, утвараць высокія пранізлівыя гукі.

віскі, нескл., н.

Моцная англійская і амерыканская гарэлка.

вісклівы, ✂.

1. Пранізлівы, з віскам.

   • В. крык.

2. Які часта вішчыць.

   • Вісклівае парася.

|| наз. вісклівасць, ✂.

віскоза, ✂, ж.

1. Студзяністая клейкая цэлюлозная маса, з якой вырабляецца штучны шоўк, цэлафан і пад.

2. Штучны шоўк.

|| прым. віскозны, ✂.

• Віскознае валакно.

віславухі, ✂.

З абвіслымі вушамі.

• В. сабака.

|| наз. віславухасць, ✂.