Verbum

вісець, ✂; незак.

1. Будучы прымацаваным да чаго-н., знаходзіцца ў вертыкальным становішчы без апоры.

   • Люстра вісіць над сталом.
   • Аб’ява вісіць на дзвярах.
   • Капялюш вісіць на вешалцы.
   • Самалёты вісяць над полем бою (перан. лятаюць, кружачыся).
   • Сукенка з аднаго боку вісіць (спадае, не аблягае фігуру).
   • В. у паветры (перан. знаходзіцца ў няпэўным становішчы).
   • В. на тэлефоне (перан. часта і доўга гаварыць па тэлефоне; разм.).

2. Выдавацца, выступаць уперад якой-н. сваёй часткай, навісаць.

   • Скала вісела над дарогай.
   • Бяда вісела над галавой (перан.).

◊

• Вісець над каркам (разм.) — дакучаць каму-н.

• Вісець на валаску (разм.) — знаходзіцца ў небяспечным становішчы.

• Вісець на карку (разм. неадабр.) — быць на ўтрыманні ў каго-н.