Verbum

вертыка́ль, ✂, ж.

Вертыкальная лінія.

• Па вертыкалі.

вертыка́льны, ✂.

Адвесны, перпендыкулярны ў адносінах да гарызонта; проціл. гарызантальны.

|| наз. вертыкальнасць, ✂.

ве́руючы, ✂, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога.

|| ж. веруючая, ✂.

верф, ✂, ж.

Прадпрыемства для будоўлі і рамонту суднаў.

• Карабельная в.

|| прым. верфавы, ✂.

верх, ✂, м.

1. Найбольш высокая, размешчаная над іншымі частка чаго-н.

   • В. дома.
   • В. гары.
   • Жыць на самым версе.

2. Пад’ёмны навес экіпажа, аўтамашыны.

   • Грузавік з брызентавым верхам.

3. Добры бок адзення, пакрыты, абшыты матэрыяй, а таксама сама матэрыя; верхняя частка шапкі з другой матэрыі; верхняя частка абутку.

   • Драпавы в. паліто.
   • Скураны в. (абутку).

4. перан. і адз. Перавага (разм.).

   • Паглядзім, чый тут в. будзе.
   • Браць в. (перамагаць).

5. перан., чаго; адз. Вышэйшая, крайняя ступень чаго-н.

   • В. дасканаласці.
   • В. майго жадання.

6. мн. Вышэйшыя кіруючыя колы грамадства.

   • Кіруючыя вярхі.
   • Сустрэча ў вярхах.

7. перан. Неглыбокія, павярхоўныя веды; знешні бок з’явы (разм.).

   • Нахапацца вярхоў.
   • Слізгаць па вярхах.

8. мн. Высокія ноты (спец.).

   • Браць вярхі.

верхавіна, ✂, ж.

Верх, верхняя частка чаго-н.

• В. дрэва.

|| памянш. верхавінка, ✂.

|| прым. верхавінны, ✂ і верхавінкавы, ✂.

верхавод, ✂, м. (разм.).

Той, хто верхаводзіць.

|| ж. верхаводка, ✂.

верхавы, ✂.

Які мае дачыненне да язды вярхом, прызначаны для такой язды.

• Верхавая язда.
• В. конь.
• Прыслаць верхавога (наз.).

верхагляд, ✂, м.

Той, каму ўласціва верхаглядства, хто адрозніваецца верхаглядствам.

|| ж. верхаглядка, ✂.

верхаглядства, ✂, н. (разм.).

Павярхоўнае, неглыбокае знаёмства з чым-н.