Verbum

верх, ✂, м.

1. Найбольш высокая, размешчаная над іншымі частка чаго-н.

   • В. дома.
   • В. гары.
   • Жыць на самым версе.

2. Пад’ёмны навес экіпажа, аўтамашыны.

   • Грузавік з брызентавым верхам.

3. Добры бок адзення, пакрыты, абшыты матэрыяй, а таксама сама матэрыя; верхняя частка шапкі з другой матэрыі; верхняя частка абутку.

   • Драпавы в. паліто.
   • Скураны в. (абутку).

4. перан. і адз. Перавага (разм.).

   • Паглядзім, чый тут в. будзе.
   • Браць в. (перамагаць).

5. перан., чаго; адз. Вышэйшая, крайняя ступень чаго-н.

   • В. дасканаласці.
   • В. майго жадання.

6. мн. Вышэйшыя кіруючыя колы грамадства.

   • Кіруючыя вярхі.
   • Сустрэча ў вярхах.

7. перан. Неглыбокія, павярхоўныя веды; знешні бок з’явы (разм.).

   • Нахапацца вярхоў.
   • Слізгаць па вярхах.

8. мн. Высокія ноты (спец.).

   • Браць вярхі.