верх,
-
Найбольш высокая, размешчаная над іншымі частка чаго
-н. - В. дома.
- В. гары.
- Жыць на самым версе.
-
Пад’ёмны навес экіпажа, аўтамашыны.
- Грузавік з брызентавым верхам.
-
Добры бок адзення, пакрыты, абшыты матэрыяй, а таксама сама матэрыя; верхняя частка шапкі з другой матэрыі; верхняя частка абутку.
- Драпавы в. паліто.
- Скураны в. (абутку).
-
перан. іадз. Перавага (разм. ).- Паглядзім, чый тут в. будзе.
- Браць в. (перамагаць).
-
перан. , чаго;адз. Вышэйшая, крайняя ступень чаго-н. - В. дасканаласці.
- В. майго жадання.
-
мн. Вышэйшыя кіруючыя колы грамадства.- Кіруючыя вярхі.
- Сустрэча ў вярхах.
-
перан. Неглыбокія, павярхоўныя веды; знешні бок з’явы (разм. ).- Нахапацца вярхоў.
- Слізгаць па вярхах.
-
мн. Высокія ноты (спец. ).- Браць вярхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)