верх назоўнік | мужчынскі род
-
Найбольш высокая, размешчаная над іншымі частка чаго-н.
- В. дома.
- В. гары.
- Жыць на самым версе.
-
Пад’ёмны навес экіпажа, аўтамашыны.
- Грузавік з брызентавым верхам.
-
Добры бок адзення, пакрыты, абшыты матэрыяй, а таксама сама матэрыя; верхняя частка шапкі з другой матэрыі; верхняя частка абутку.
- Драпавы в. паліто.
- Скураны в. (абутку).
-
пераноснае значэнне і адзіночны лік: Перавага (размоўнае).
- Паглядзім, чый тут в. будзе.
- Браць в. (перамагаць).
-
пераноснае значэнне, чаго; адзіночны лік: Вышэйшая, крайняя ступень чаго-н.
- В. дасканаласці.
- В. майго жадання.
-
множны лік: Вышэйшыя кіруючыя колы грамадства.
- Кіруючыя вярхі.
- Сустрэча ў вярхах.
-
пераноснае значэнне: Неглыбокія, павярхоўныя веды; знешні бок з’явы (размоўнае).
- Нахапацца вярхоў.
- Слізгаць па вярхах.
-
множны лік: Высокія ноты (спецыяльны тэрмін).
- Браць вярхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)