Verbum

ізно́ў, прысл. (разм.).

Яшчэ раз, зноў.

І. прыйдзецца ехаць.

ізраільця́не, -ця́н, адз. ізраільця́нін, -а, м.

Насельніцтва Ізраіля.

|| ж. ізраільця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ізраільця́нскі, -ая, -ае.

ізумру́д, -у, М -дзе, м.

Каштоўны празрысты камень ярка-зялёнага колеру.

Бранзалет з ізумрудам.

|| прым. ізумру́дны, -ая, -ае.

ізумру́дны, -ая, -ае.

1. гл. ізумруд.

2. Празрыста-зялёны, колеру ізумруду.

Ізумруднае лісце.

ізю́бр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства аленевых, якая водзіцца ў горных лясах Далёкага Усходу; разнавіднасць марала.

|| прым. ізю́бравы, -ая, -ае.

іканагра́фія, -і, ж. (спец.).

1. Вывучэнне, апісанне вобразаў якіх-н. асоб або сюжэтаў у творах жывапісу або скульптуры.

І.

Якуба Коласа.

2. зб. Сукупнасць такіх мастацкіх адлюстраванняў.

3. Сукупнасць правіл, якіх павінен прытрымлівацца мастак пры адлюстраванні рэлігійных або міфалагічных сюжэтаў і асоб.

|| прым. іканаграфі́чны, -ая, -ае.

і́канапіс, -у, м.

Пісанне ікон як від рэлігійнага жывапісу.

Старажытны і.

|| прым. іканапі́сны, -ая, -ае.

Іканапісная майстэрня.

іканапі́сец, -сца, мн. -сцы, -сцаў, м.

Той, хто займаецца іканапісам.

іканаста́с, -а, м.

Перагародка ад паўночнай да паўднёвай сцяны праваслаўнага храма, якая аддзяляе асноўную прастору храма ад алтара і складаецца з аднаго ці некалькіх радоў абразоў, размешчаных у вызначаным парадку.

|| прым. іканаста́сны, -ая, -ае.

і́каўка, -і, ДМ ікаўцы, ж. (разм.).

Міжвольныя ўдыхальныя рухі і адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.

І. мучыць.