Verbum

лушпі́на, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж. (разм.).

Тое, што і лупіна.

лушпі́нне, -я, н., зб. (разм.).

Тое, што і лупінне.

лушча́к, -у́, м. (уст.).

Тое, што і слюда.

лу́шчаны, -ая, -ае.

Ачышчаны ад шалупіння, якой-н. абалонкі.

Лушчаныя арэхі.

лушчы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сельскагаспадарчая машына для лушчэння глебы.

Дыскавы л.

|| прым. лушчы́льнікавы, -ая, -ае.

лу́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчыцца; незак.

Лупіцца, здзірацца.

Лушчыцца скура.

|| наз. лушчэ́нне, -я, н.

лу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны; незак., што.

1. Ачышчаць ад шалупін, якой-н. абалонкі; лузаць.

Л. гарох.

2. Разрыхляць глебу пасля ўборкі ўраджаю (спец.).

Л. іржышча.

|| зак. аблу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны (да 1 знач.) і узлу́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; -шчаны (да 2 знач.).

Аблушчыць боб.

|| наз. лушчэ́нне, -я, н.

|| прым. лушчы́льны, -ая, -ае.

лыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Нанізваць якія-н. рэчы на нітку, шнурок, дрот і пад.

Л. пацеркі.

2. каго (што). Начэпліваць вяроўку на рогі, шыю жывёле.

Л. валоў.

|| наз. лыга́нне, -я, н.

лыжаро́леры, -аў, адз. лыжаро́лер, -а, м.

Кароткія лыжы на роліках.

|| прым. лыжаро́лерны, -ая, -ае.

лы́жачка¹, -і, ДМ -чцы, ж.

Тое, што і дыхавіца (у 2 знач.).

У выразе: пад лыжачку (ударыць, папасці і пад.) — у ніжнюю частку грудзей.

◊

Пад лыжачкай смокча — есці хочацца.