Verbum

лу́джаны, -ая, -ае.

Пакрыты палудай.

Л. самавар.

луджэ́нне гл. лудзіць.

лудзі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які займаецца луджэннем.

|| прым. лудзі́льшчыцкі, -ая, -ае.

лудзі́ць, луджу́, лу́дзіш, лу́дзіць; лу́джаны; незак., што.

Пакрываць палудай.

Л. медную пасуду.

|| зак. вы́лудзіць, -луджу, -лудзіш, -лудзіць; -луджаны і палудзі́ць, -луджу́, -лу́дзіш, -лу́дзіць; -лу́джаны.

|| наз. луджэ́нне, -я, н.

|| прым. лудзі́льны, -ая, -ае.

лу́жа, -ы, мн. -ы, луж, ж.

Тое, што і лужына.

лужо́к гл. луг¹.

лу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Невялікая ўпадзіна, напоўненая вадой.

Лужыны на дарогах.

2. Разлітая на паверхні чаго-н. вадкасць.

Л. на падлозе.

◊

Сесці ў лужыну (разм.) — пацярпець няўдачу; апынуцца ў няёмкім становішчы.

|| памянш. лу́жынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

лужыча́не, -ча́н, адз. лужыча́нін, -а, м.

Заходнеславянская народнасць, якая жыве ў Германіі; лужыцкія сербы.

|| ж. лужыча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. лу́жыцкі, -ая, -ае.

лу́за, -ы, мн. -ы, луз, ж.

Адтуліна з падвешаным сеткаватым мяшэчкам на краі борта більярднага стала, у якую падае шар.

|| прым. лу́зны, -ая, -ае.

луза́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Арэх, які сам вылузаўся з шалупіння.