Verbum

лесаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (разм.).

2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла, лясун.

лесаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па лесаводстве.

лесаво́дства, -а, М -е, н.

Вырошчванне лясоў, а таксама навука аб лясной гаспадарцы.

|| прым. лесаво́дчы, -ая, -ае.

лесаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від транспарту, судна або аўтамашына для перавозкі лесу.

|| прым. лесаво́зны, -ая, -ае.

лесагадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Месца, дзе вырошчваюць саджанцы драўняных і кустовых раслін.

лесага́ндаль, -длю, м.

Гандаль лесам, лесаматэрыяламі.

лесазаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Завод па першаснай апрацоўцы лясных матэрыялаў.

|| прым. лесазаво́дскі, -ая, -ае.

лесанарыхто́ўкі, -то́вак, адз. -то́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

Нарыхтоўка лясных матэрыялаў.

|| прым. лесанарыхто́ўчы, -ая, -ае.

лесанасаджэ́нне, -я, н.

1. Штучнае развядзенне лясоў.

2. мн. -і, -яў. Участак штучна насаджанага лесу.

лесапаласа́ і лесапало́са, -ы́, мн. -ло́сы і (з ліч. 2, 3, 4) -ласы́, -ло́с, ж.

Паласа лясных насаджэнняў.

Ахоўная л.