Verbum

абіва́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па абіўцы мэблі.

|| ж. абіва́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

абіва́ць гл. абабіць.

аб’і́нелы, -ая, -ае.

Пакрыты інеем.

Аб’інелыя дрэвы.

аб’і́нець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Пакрыцца інеем з усіх бакоў.

Барада аб’інела на марозе.

Дрэвы аб’інелі.

|| незак. аб’і́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

абіра́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ра́л (разм.).

Той, хто бессаромна, нахабна абірае каго-н. або бярэ з другога непамерную плату, запрошвае вялікую цану.

Абіралы давялі да галечы.

абіра́лаўка, -і, ДМ -лаўцы, ж. (разм.).

Тое, што і абдзіралаўка.

абіра́ны, -ая, -ае.

1. Ачышчаны ад лупін.

Абіраная бульба.

2. Зняты з дрэва.

Абіраныя яблыкі.

абіра́ць гл. абраць.

абі́ркі, -рак.

Лушпінне, шалупінне і інш. адходы пасля ачысткі, абабірання бульбы, пладоў і пад., адкіды ад чаго-н.

абісі́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Ранейшая назва насельніцтва Эфіопіі (Абісініі); эфіопы.

|| ж. абісі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. абісі́нскі, -ая, -ае.