Verbum

маласі́льны, -ая, -ае.

Які мае невялікую магутнасць, сілу; слабы.

М. рухавік.

|| наз. маласі́льнасць, -і, ж.

маласо́льны, -ая, -ае.

Мала, слаба прасолены.

М. агурок.

|| наз. маласо́льнасць, -і, ж.

маласяме́йны, -ая, -ае.

Які мае невялікую сям’ю.

Інтэрнат для маласямейных (наз.).

|| наз. маласяме́йнасць, -і, ж.

малатабо́ец, -бо́йца, мн. -бо́йцы, -бо́йцаў, м.

Каваль, рабочы ў кузні, які працуе молатам.

малатаві́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Дзяржанне, ручка молата, малатка.

малата́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Машына для абмалоту розных сельскагаспадарчых культур.

малато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Інструмент, прызначаны для забівання чаго-н., кляпання і пад. ў выглядзе металічнага або драўлянага бруска, насаджанага на ручку пад прамым вуглом.

◊

З малатка (прадаць, пайсці) — быць прададзеным з аўкцыёну.

|| памянш. малато́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. малатко́вы, -ая, -ае.

малато́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

1. гл. малаток.

2. Назва розных ударных прыстасаванняў у некаторых механізмах і інструментах.

М. у раялі.

3. Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

малаха́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам.

2. Шырокі сялянскі кафтан без пояса.

малахі́т, -у, М -хіце, м.

Непразрысты мінерал ярка-зялёнага колеру.

|| прым. малахі́тавы, -ая, -ае.

Малахітавая шкатулка.