Verbum

лясні́чыха, -і, ДМ -чысе, мн. -і, -чы́х, ж.

Жонка ляснічага.

ля́снуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

Моцна стукнуцца аб што-н.

Л. рукой аб вушак.

ля́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. гл. ляскаць.

2. каго і па чым. Ударыць рукой па твары, целе.

Л. па плячах.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прапасці марна, згінуць (разм.).

Усё нажытае раптам ляснула.

лясны́ гл. лес.

лясо́к гл. лес.

лясу́н, лесуна́, мн. лесуны́, лесуно́ў, м.

У славянскай міфалогіі: лясны дух, чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе.

ля́сы,

У выразе: тачыць лясы (разм.).

Займацца пустымі размовамі.

Цэлыя дні лясы точаць.