Verbum

тыраксі́н

(ад гр. thyreos = шчыт + oksys = едкі, кіслы)

гармон шчытападобнай залозы, які стымулюе абмен рэчываў, рост і дыферэнцыяцыю тканак у арганізме чалавека і жывёл.

тырамі́цэс

(н.-лац. tyromyces)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, ламаччы, адмерлай драўніне.

тыра́н

(гр. tyrannos)

1) аднаасобны правіцель у Стараж. Грэцыі і гарадах-рэспубліках Італіі 13—16 ст.;

2) жорсткі правіцель, дэспат;

3) перан. прыгнятальнік, мучыцель.

тыра́на

(ісп. tirana)

іспанскі танец.

тыраназа́ўр

(ад гр. tyrannos = тыран + -заўр)

буйны драпежны дыназаўр з групы карназаўраў, які жыў у мезазоі.

тырані́чны

(гр. tyrannikos)

жорсткі, дэспатычны.

тырані́я

(гр. tyrannia)

1) праўленне, заснаванае на ўладзе тырана 1;

2) праўленне, улада, заснаваная на самавольстве і дэспатызме;

3) перан. жорсткае абыходжанне.

тыра́та

(іт. tirata = зацягванне)

муз. гамападобны пасаж.

тыратро́н

(ад гр. thyra = дзверы, уваход + -трон)

іонны электравакуумны прыбор з катодам, анодам і сеткай, напоўнены інертным газам, вадародам, парай ртуці.

тырс

(гр. thyrros)

паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, жазло Дыяніса і яго спадарожнікаў, абвітае плюшчом і вінаградным лісцем.